Musiques Nouvelles : Attention, Musiques Fraîches !

Jacqueline Fontyn (°1930)
Lune moqueuse

Jimmy Bonesso (°1991)
Traversée

Muhiddin Dürrüoğlu (°1969)
A Robot's Story

Eloi Baudimont (°1971)
Inventaire des choses qui tombent lentement

Fausto Romitelli (1963-2004)
Your time is over (1993)

Musiques Nouvelles werd opgericht in 1962 door Pierre Bartholomée en staat sinds 1997 onder leiding van Jean-Paul Dessy. Het ensemble heeft als missie de hedendaagse muziek in al haar diversiteit te verrijken en te promoten. Intussen heeft Musiques Nouvelles meer dan 600 werken in première gebracht, die grotendeels toegankelijk zijn via YouTube. De kern van het ensemble bestaat uit een vaste groep van een twaalftal vaste musici, geselecteerd op basis van hun uitzonderlijke virtuositeit en hun toewijding aan de hedendaagse muziek, zowel in Wallonië en Brussel als op internationale podia.

Het ensemble blijft zichzelf telkens opnieuw uitvinden en zijn creatieve kracht ontplooien in ongewone en veelzijdige projecten die ontstaan uit inspirerende artistieke ontmoetingen. Die ontmoetingen kennen geen grenzen en zijn vaak multidisciplinair: ze combineren muziek met dans, film, opera, theater, poëzie, spiritualiteit en beeldende kunst. Het ondersteunen van muzikale creatie in Wallonië en Brussel en het ontsluiten van internationale nieuwkomers vormen de essentie van de programmatie van Musiques Nouvelles, dat sinds 2015 in residentie is bij Arsonic, binnen Mars–Mons arts de la scène.

Jean-Paul Dessy is componist, dirigent en cellist, en behaalde daarnaast een masterdiploma in filosofie en letteren. Hij leidt het ensemble voor muzikale creatie Musiques Nouvelles, dat sinds 2015 in residentie is bij Mars–Mons arts de la scène, in de luisterruimte Arsonic — een zaal met uitzonderlijke akoestiek waarvan hij zowel het ontwerp als de artistieke leiding verzorgt. Sinds 2021 is hij lid van de Koninklijke Academie van België.

Jean-Paul Dessy dirigeerde meer dan 350 wereldpremières van hedendaagse werken en nam ruim 100 cd’s op met klassieke en hedendaagse muziek. Daarnaast werkte hij samen met zowat honderd artiesten uit de wereld van chanson, jazz, pop en rock. Hij componeerde symfonische muziek, kamermuziek, elektronische muziek, een opera, een requiem en talrijke stukken voor podium, theater en dans. Bij Le Chant du Monde/Harmonia Mundi verschenen twee cd’s met zijn cellocomposities — The Present’s presents en Prophètes, waarin hij ook zelf als uitvoerder te horen is. Het label Cyprès bracht twee cd’s met zijn werk uit: O Clock en Requiems.

Jacqueline Fontyn werd geboren in Antwerpen. Kort na haar vijfde verjaardag vertrouwden haar ouders haar toe aan de befaamde Russische pedagoog Ignace Bolotine. Hij gaf haar dagelijks pianoles en stimuleerde haar aanleg voor improvisatie. Ze was zes jaar oud toen hij haar eerste kleine compositie noteerde: een menuet in de stijl van Boccherini. Op haar negende begon ze zelf pianostukjes te schrijven, en op haar vijftiende nam ze het besluit om componiste te worden.

Ze volgde compositieles bij Marcel Quinet, die haar onderrichtte in muziekschriftuur, harmonie, contrapunt, fuga en vooral compositie en orkestratie. In Parijs introduceerde Max Deutsch haar in de wereld van Schönberg. In 1956 volgde ze de orkestdirectieklas van Hans Swarowsky aan de Akademie für Musik und darstellende Kunst in Wenen. Een kwarteeuw later werd ze uitgenodigd om twee jaar lang het orkest te dirigeren van studenten en docenten aan de Université catholique de Louvain-la-Neuve. Tussen 1956 en 1959 verbleef ze aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth in Waterloo, waar ze met succes afstudeerde.

Vanaf 1963 doceerde ze muziektheorie aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen. In 1970 werd ze benoemd tot professor compositie aan het Conservatoire royal de Bruxelles, een functie die ze zou uitoefenen tot 1990. Daarna gaf ze gevolg aan talrijke uitnodigingen van universiteiten en conservatoria in het buitenland, onder meer in Duitsland, Frankrijk, Hongarije, Nederland, Polen, Slovenië, Zwitserland, de Verenigde Staten (van New York tot San Francisco), Israël, Egypte, Azië (China, Zuid-Korea, Singapore, Taiwan) en Nieuw-Zeeland.

Tot de onderscheidingen die haar te beurt vielen, behoren onder meer de Oscar Espláprijs in Spanje en de Arthur Honeggerprijs van de Fondation de France. In 1976 kreeg ze de opdracht een vioolconcerto te schrijven als verplicht werk voor de finale van de Koningin Elisabethwedstrijd. Ze ontving ook twee compositieopdrachten van de Koussevitzky Foundation van de Library of Congress in Washington.

Sinds 2006 wordt een aanzienlijk deel van haar handschriften bewaard in de Library of Congress. In 2014 verwierf de Koninklijke Bibliotheek van België de manuscripten die zich nog in het land bevonden. Jacqueline Fontyn is lid van de Koninklijke Academie voor Wetenschappen, Letteren en Schone Kunsten van België. In 1993 werd haar, als erkenning voor haar artistieke verdiensten, door de koning de titel van barones verleend.

Jimmy Bonesso is een Belgische pianist, accordeonist en componist, geboren in 1991. Sinds hij zijn eerste woorden kon schrijven, was muziek alomtegenwoordig in zijn leven. Al op jonge leeftijd ontwikkelde hij een passie voor compositie en improvisatie. In 2010 startte hij aan Arts² (Bergen), waar hij chromatisch accordeon studeerde bij Olivier Douyez en compositie bij Claude Ledoux. Nadien zette hij zijn accordeonstudies voort bij Christophe Delporte en behaalde in 2015 een master met educatieve finaliteit aan het IMEP (Namen).

Zijn nieuwsgierigheid bracht hem ertoe om ook andere muzikale werelden te verkennen dan het klassieke repertoire, zoals filmmuziek, traditionele muziek, jazz, hedendaagse muziek en musical. Hij doceert en maakt deel uit van verschillende muzikale ensembles zoals Quintessence, Taxidi, Dawans-Bonesso, en multidisciplinaire collectieven zoals Projet Dakota van Toni Hilgersson, L’heure court van Igor Adamskiy (in samenwerking met de Maison Losseau in Bergen), en Glorious van Rajni Shah (in samenwerking met de Maison Folie in Bergen). Als solist trad hij op met Patrizio Perruchi en het Orchestre de Chambre de Wallonie. Hij begeleidde het orkest Ars Lyrica in de musical Fiddler on the Roof en leidde de productie Broadway Babies, in een regie van Antoine Guillaume en Laurence Bastin.

Jimmy Bonesso bracht reeds vier muziekalbums uit, waarvan het meest recente in april 2025 verscheen. Hij arrangeert en componeert voor theater, film en regelmatig voor hedendaagse creaties. Hij zoekt voortdurend naar nieuwe verbeeldingen om muzikaal te vertellen, gedreven door een intuïtieve en beweeglijke muzikale gedachte die nauw verbonden is met de natuur. Zijn compositie Pinkas zal verschijnen op het volgende album van het trio Les Heures Bleues, uitgegeven bij het label Cyprès.

Naast zijn muzikale activiteiten is hij ook actief als bibliothecaris en publiekswerker. In die hoedanigheid geeft hij workshops ‘wilde lutherie’ en sensibiliseert hij kinderen voor klassieke en hedendaagse muziek.

Pianist, componist en pedagoog Muhiddin Dürrüoğlu is een veelzijdig musicus met een uitzonderlijke artistieke persoonlijkheid. Hij begon al op jonge leeftijd met piano- en compositiestudies aan het Conservatorium van Ankara, waar hij onder meer les kreeg van Ilhan Baran, een leerling van Henri Dutilleux. Vervolgens zette hij zijn dubbele opleiding verder in België, zijn adoptieland, bij Jean-Claude Vanden Eynden en Jacqueline Fontyn, en nadien in de Verenigde Staten bij Edward Auer en Donald Freund.

Muhiddin Dürrüoğlu onderscheidde zich op tal van nationale en internationale wedstrijden, zowel als pianist als componist. Hij werd bekroond met onder meer de Philippartwedstrijd (1992), de Prijs van de Belgische Stichting voor de Vocation (1995), de J. en W. Pelemansprijs, de Prijs van de Wedstrijd van Hulste, de Arthur De Greefprijs van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, Letteren en Wetenschappen van België, de Coupe de la création musicale van de Académie de Lutèce in Parijs, de SABAM-prijs, de André Chevillon–Yvonne Bonnaudprijs van de Fondation de France en de Irène Fuérisonprijs.

Zijn concertpraktijk bracht hem naar talloze landen in Europa, Azië en de beide Amerika’s. Met een bijzondere passie voor kamermuziek richtte hij in 2006 het ensemble Kheops op, samen met onder meer Ronald Van Spaendonck, Marie Hallynck, Ning Kam, Tatiana Samouil, Lise Berthaud, Hervé Joulain, Ayako Tanaka en Hélène Dessaint.

Muhiddin Dürrüoğlu is professor aan het Conservatoire royal de Bruxelles en wordt regelmatig uitgenodigd voor pianolessen en masterclasses in Frankrijk, de Verenigde Staten, België en Turkije. Onder zijn talrijke opnames vermelden we het album Fugitives met het Ensemble Kheops, uitgebracht bij Cyprès in oktober 2019, gewijd aan zijn kamermuziekcomposities, en het recentere album Brahms, Berg, Zemlinsky, eveneens met het Ensemble Kheops.

Geboren in Doornik (België) in 1971, is Eloi Baudimont componist, arrangeur en dirigent. Zijn artistieke universum bestrijkt theater, chanson, dans, circus en fanfares, die hij bezielt met een repertoire dat soms uitbundig en onstuimig is, soms minimalistisch en repetitief.

Hij leidde de fanfare van Mourcourt, creëerde de voorstelling Mali Mali samen met de Malinese griot Baba Sissoko en staat sinds 2009 aan het hoofd van La fanfare détournée uit Doornik. Onder het welwillende oog van filosoof Edgar Morin co-dirigeert hij samen met Ramzi Aburedwan het Belgisch-Palestijnse orkest Al Manara – een project dat steun kreeg van onder meer Roger Waters en Ken Loach.

Tussen de Sint-Ceciliafeesten, dorpskermissen, de oevers van de Niger in Mali, het Teatro San Carlo in Napels voor de tweehonderdste verjaardag van Verdi, het Festival van Avignon en de zeventigste verjaardag van koning Albert II, neemt hij zijn fanfares mee naar plekken waar het onverwachte waait.

Eloi Baudimont werd bekroond met de Prix du Hainaut des Arts de la scène. Samen met Frédéric Mariage is hij muzikaal programmator van het festival Les [rencontres] Inattendues, en hij doceert artistieke productie aan het IAD (Louvain-la-Neuve).

Fausto Romitelli, geboren in 1963 in Gorizia (Italië), wordt beschouwd als een van de meest veelbelovende componisten van de jonge Italiaanse generatie. Zijn carrière werd tragisch onderbroken door zijn vroege overlijden in 2004 na een lange ziekte. Hij studeerde eerst bij Franco Donatoni aan de Accademia Chigiana in Siena en aan de Scuola Civica in Milaan. Naast Donatoni beschouwde hij onder meer György Ligeti, Giacinto Scelsi, Karlheinz Stockhausen, Pierre Boulez en Gérard Grisey als zijn belangrijkste inspiratiebronnen.

Zijn werken uit de jaren tachtig tonen al duidelijk zijn fascinatie voor klank als “materiaal om te smeden”, zoals hij het zelf omschreef, onder meer in Ganimede (1986) voor altviool en Kû (1989) voor veertien musici.

In de jaren negentig verdiepte hij zich verder in het klankonderzoek in Parijs, aan het IRCAM en met de musici van het ensemble L’Itinéraire – Murail, Grisey, Lévinas, Dufourt. Hij volgde er het compositiecursus van IRCAM en werkte er van 1993 tot 1995 als onderzoekscomponist binnen het team “Représentations musicales”. Zijn ervaringen met klanksynthese en spectrale analyse doordringen de werken uit die periode, zoals Sabbia del Tempo (1991) voor zes uitvoerders en Natura morta con fiamme (1991) voor kwartet en elektronica.

Romitelli was geen formalistische componist: hij schuwde het niet om verschillende stijlen te mengen en trok de grens tussen ‘ernstige’ en populaire muziek open. Vervorming, oversturing, invloeden uit de psychedelische rock en een bewust “vuile” harmoniek zijn typerend voor zijn muzikale universum, bijvoorbeeld in Acid Dreams & Spanish Queens (1994) voor versterkt ensemble, En Trance (1995) en Cupio Dissolvi (1996).

Het driedelige cyclus Professor Bad Trip I, II en III (1998–2000), met vervormde akoestische en elektrische klankkleuren, aangevuld met accessoires zoals kazoo en mondharmonica, is geïnspireerd op de hallucinerende teksten van Henri Michaux onder invloed van drugs, en roept zelf een hallucinatoire sfeer op.

Zijn An Index of Metals (2003), een video-opera voor sopraan en ensemble met videobeelden van Paulo Pachini, geldt als het testament van Fausto Romitelli – een synthese en culminatie van zijn unieke muzikale taal.