Symfonieorkest van de Munt, Frank Beermann

“De wetten van de moraal zijn ook de wetten van de kunst.” Voor Schumann had de kunstenaar een morele opdracht : “Licht sturen in de diepten van het menselijke hart – de roeping van de kunstenaar.” Zijn hele oeuvre straalt dit uit, en zeker ook zijn vier symfonieën. Na het ‘Liederjahr’ 1840 werd 1841 voor Schumann het jaar van de symfonie, en toen hij tien jaar later zijn cyclus afsloot, had hij de grenzen van het genre definitief verlegd : uit zijn evolutie van de Frühlingssymphonie tot de Rheinische blijkt hoe hij via een programmatische inhoud en via een vijfdelige vorm de standaard van de klassieke symfonie doorbrak. Schumann bereikte met deze werken, die zwelgen in een sfeer van hoogromantiek, een hoogtepunt én een voorlopig eindpunt. Met een integrale van Schumanns symfonieën brengt Frank Beermann hulde aan een groot maar onderschat symfonicus van de 19de eeuw.

Flagey, De Munt