La Roza Enflorese bestaat uit muzikanten met een uiteenlopende muzikale achtergrond zoals klassiek, jazz, pop en world, en brengt liederen uit het monodische sefardische repertoire in het kader van een ontmoeting tussen oude, traditionele en hedendaagse muziek. Daarbij wordt een beroep gedaan op zowel instrumentale technieken die gebaseerd zijn op de volksmuziek als op improvisatie.

In zijn streven naar het scheppen van een gevarieerd en contrastrijk klankuniversum combineert La Roza Enflorese instrumenten uit verschillende gebieden en tijdvakken (vedel, viola, luit, vihuela, blokfluit, kromhoorn, slagwerk uit het Nabije en Midden-Oosten). Deze instrumentale rijkdom vormt weliswaar een contrast met de sefardische traditie, waar liederen werden gezongen door een vrouwenstem, hoogstens begeleid door een lijsttrommel, maar illustreert anderzijds wel de invloeden waardoor deze traditie vanaf 1492 in de diaspora werd verrijkt. Deze benadering blijkt ook zinvol in een tijd waarin culturele grenzen vervagen (of toch in de kunsten) en cultuur meer dan ooit synoniem is voor een ontmoeting met anderen.

"A delightful recital of traditional Sephardic songs full of authentic colour. […] Edith Saint-Mard performs with a fairly typical folk singer's timbre She is skilled and at the same time restrained in her use of ornament. The ensemble creates an exceptional climate of nostalgia, mostly sad, but not without its moments of joy and humour." (Mary Berry)

Flagey