Flagey chez soi: Boris Giltburg
Met Flagey chez soi willen we het plezier van muziek blijven delen in deze onzekere tijden. Daarom vroegen we enkele muzikanten die heel nauw met Flagey verbonden zijn om te vertellen hoe ze met deze crisis omgaan en om muziek op te nemen vanuit hun huis. We kijken er erg naar uit om je opnieuw te verwelkomen in Flagey van zodra we weer open gaan. Tot die tijd hopen we dat je van de muziek kan blijven genieten en jezelf en jouw naasten gezond mogen blijven.
Met Flagey chez soi willen we het plezier van muziek blijven delen in deze onzekere tijden. Daarom vroegen we enkele muzikanten die heel nauw met Flagey verbonden zijn om te vertellen hoe ze met deze crisis omgaan en om muziek op te nemen vanuit hun huis. We kijken er naar uit om je opnieuw te verwelkomen in Flagey van zodra we weer open gaan. Tot die tijd hopen we dat je van de muziek kan blijven genieten en jezelf en jouw naasten gezond mogen blijven.
Nog maar twee maanden geleden was onze artiest in residentie Boris Giltburg bij ons tijdens de Flagey Piano Days. Vandaag brengt hij de beroemde ‘Suite bergamasque’ van Claude Debussy voor jou van bij hem thuis.
Het doet nostalgisch terugkijken naar vroeger als we denken aan het Parijs waarin Claude Debussy carrière maakt. Het bruisende leven van de grootstad zorgt ervoor dat hij niet ver moet gaan om inspiratie te vinden voor zijn vernieuwende composities. Zo is het op de Parijse Wereldtentoonstelling van 1889 dat de zesentwintigjarige componist de Spaanse en de Javaanse muziek ontdekt waarna zijn stijl voor altijd verandert. Maar zijn grootste stimulans is toch wel zijn Parijse vriendengroep met dichter Paul Verlaine. Het is diens gedicht Clair de lune dat Debussy aanzet tot zijn beroemde, barok-geïnspireerde, Suite bergamasque.
Clair de lune
Votre âme est un paysage choisi
Que vont charmant masques et bergamasques
Jouant du luth et dansant et quasi
Tristes sous leurs déguisements fantasques.
Tout en chantant sur le mode mineur
L'amour vainqueur et la vie opportune
Ils n'ont pas l'air de croire à leur bonheur
Et leur chanson se mêle au clair de lune,
Au calme clair de lune triste et beau,
Qui fait rêver les oiseaux dans les arbres
Et sangloter d'extase les jets d'eau,
Les grands jets d'eau sveltes parmi les marbres.
Paul Verlaine