Uitgangspunt is het epos van Koning Gilgamesj. De centrale vraag is of er leven is na de dood. En moeten we sterven om beter te leven? Een concept dat muziek en beeld combineert en bijeen gesprokkelde verhalen over de eeuwen heen. Marc Galo vertelt een verhaal in verschillende stemmen en nodigt ons uit om zelf ons eigen heldendicht te vertellen.

De scène wordt in verscheidene ruimten opgedeeld, als «kleine salonnetjes». Eén wordt bewoond door schrijver, dichter en verteller Ben Okri, het andere door vijf muzikanten. In het begin van de voorstelling is de videoprojectie heel discreet, haast zwart. Met weinig versterking. Muziek en teksten van Ben Okri waren over het podium en vermengen zich op geïmproviseerdemanier. De video komt en gaat. Marc Galo regelt de «cue». Ook de muziek verdwijnt soms om stemmen aan het woord te laten, die het resultaat zijn van een vraag die aan mensen op straat werd gesteld : Is er leven na de dood ? We zijn getuigen van hun anonieme, verrassende én intieme antwoorden…

Flagey, De Week van de Klank