Na zijn briljante debuut in Cendrillon, grasduint Alain Altinoglu opnieuw in het Franse repertoire. De enige symfonie van Ernest Chausson is zoals andere van zijn composities een ondergewaardeerde parel. Dit werk uit 1889 bevestigt Chaussons sleutelpositie in de evolutie van de Franse symfonische muziek: als erfgenaam van Franck en Wagner wijst hij vooruit naar het beginnende impressionisme. Enkele jaren later componeerde Fauré scènemuziek bij het toneelstuk Pelléas et Mélisande van Maeterlinck, waaruit hij een concertsuite haalde die geldt als zijn symfonisch meesterwerk. Ravels kaskraker op het programma is eveneens geïnspireerd door de podiumkunsten. Ida Rubinstein vroeg hem in 1927 om muziek voor een ballet. Ravel baseerde zich op een bolero, omwille van de melodische eenvoud en van het repetitieve ritme van deze Spaanse dans. Dat deze Boléro snel en blijvend zijn weg naar de concertzaal zou vinden, is een understatement van formaat…

Flagey, De Munt
Met de steun van : Fondation Palazzetto Bru Zane, centre de musique romantique française