Het mysterie van het macabere heeft tal van componisten verleid tot vreemde en onheilspellende muziek. Wereldberoemd is Saint-Saëns’ Danse Macabre uit 1874. Dit werk roept een beeld op van de Dood, die met zijn viool zijn skeletachtige volgelingen in een toenemend uitbundige nachtelijke dans meevoert, tot de haan kraait en de geesten verdampen bij de komst van het ochtendgloren. Een totaal andere dodendans vinden wij terug bij Ligeti. Mysteries of the Macabre is een absurde suite gebaseerd op een drietal aria’s uit zijn enige opera Le Grand Macabre waarin Ligeti de wereld voorstelt als een narrenschip. Ligeti’s cartooneske stijl en ironische taal vragen het uiterste van het orkest en de solist. Als geen ander wist deze Hongaars-Joodse componist, wiens vader en broer het slachtoffer werden van de fascistische dictatuur, tranen in klank om te zetten. Zoals velen van zijn romantische voorgangers schiep Jean Sibelius er plezier in zich over te geven aan melancholie, en vreugde te putten uit duisternis. Bij de première van zijn Vierde Symfonie confronteerde hij zijn publiek met de meest onheilspellende klanken die op dat moment in Europa te horen waren.

Flagey, Festival van Vlaanderen Brussel, Brussels Philharmonic