Brussels Philharmonic, Baldur Brönnimann

Het Pianoconcerto nr. 27 is het laatste pianoconcerto van Mozart. Met zijn opvallende klaarheid en directheid die doet denken aan volksmuziek, zijn delicate emotionele diepte en ongekende inventiviteit wordt de doorwerking beschouwd als een van Mozarts meest gewaagde harmonische passages, die volgens sommigen doet denken aan Debussy. Schoenberg tastte, als grondlegger van de tweede Weense school, de grenzen van de muziek af in Sechs kleine Klavierstücke. In deze stukjes, samen niet meer dan vijf minuten, stelt hij de muzikale vorm in vraag en laat zacht de contouren van de tonale muziek vervagen. Ook Lutosławski zocht grenzen op. Hoewel hij zich ook wel eens liet verleiden tot het uittesten van Schoenbergs twaalftoonsmuziek, voelde hij zich toch meer verwant met Debussy – en treedt hij met zijn Concerto voor orkest in de voetsporen van Bartók. Sleutelwoorden zijn experiment in kleur en constructie, en het aftasten van de virtuoze mogelijkheden van het moderne orkest. Toch zocht de Poolse componist ook naar herkenning en diepe emotie door het gebruik van traditionele muziek.

Flagey, Brussels Philharmonic